تشخیص علل و علائم سندروم مفصل گیجگاهی پیش از درمان ارتودنسی دندان از اهمیت بالایی برخوردار است. جهت آشنایی کامل با این سندرم و راه های درمان آن تا انتها با مجله دندانپزشکی لاچینه همراه باشید.
دسترسی سریع
مفصل تمپورومندیبولار (TMJ) یا مفصل گیجگاهی فکی مفصلی است که استخوان گیجگاهی جمجمه را به استخوان فک پایین وصل می کند و توسط چندین ماهیچه و رباط حرکت کرده و ثابت می شود. مفصل گیجگاهی فکی همان مفصلی است که اجازه می دهد دهان خود را باز و بسته کنیم و فک را به طرفین حرکت دهیم تا بتوانیم صحبت کنیم و یا غذا بخوریم.
زمانی که برای مفصل تمپورومندیبولار، استخوان ها، رباط و یا عضلات آن مشکلی ایجاد می شود می گویند شخص دچار سندرم مفصل گیجگاهی فکی شده است. این سندرم علاوه بر درد مفصل در ناحیه ی نزدیک به گوش، باعث بروز سردرد، گوش درد، سفتی گردن و صدا دادن در هنگام باز و بسته کردن دهان می شود.
علائم و نشانگان مفصل گیجگاهی فکی اغلب شامل موارد زیر است:
درد شدید ناشی از اختلال TMJ از این مفصل شروع و به سمت فک پایین و پشت گردن منتقل می شود. با حرف زدن، جویدن و حرکت دادن فک ها سردرد سندروم مفصل گیجگاهی شدید تر می شود که حتی این درد و حساسیت اطراف مفصل گیجگاهی با لمس نیز قابل توجه است.
یکی دیگر از علائم سندروم مفصل گیجگاهی فک درد گوش است که با حرکت فک بدتر می شود و ممکن است صدای وزوز دهد.
در این عارضه مواردی همچون صدا دادن فک بهنگام باز و بسته شدن دهان، قفل شدن فک، دندان قروچه و… نیز وجود دارد که بیشتر اوایل صبح رخ می دهند.
در ابتدا تصور می شد که بیماری سندرم مفصل تمپورومندیبولار تنها به دلیل عدم تراز و هماهنگی دندان ها ایجاد می شود. اما امروزه متخصصان ارتودنسی و دندانپزشکی معتقدند عوامل عاطفی و محیطی نیز در شکل گیری این سندرم نقش دارند.
مهمترین علل سندروم مفصل گیجگاهی فکی:
تشخیص این سندرم براساس سابقه پزشکی و معاینه جسمی است که اغلب توسط پزشک یا یک متخصص گوش و حلق و بینی انجام می شود.
گرفتن سی تی اسکن یا ام آر آی از مفصل گیجگاهی می تواند در تشخیص اختلالات سندرم گیجگاهی و انتخاب شیوه درمان کمک کند.
در طول معاینه پزشکی، پزشک در مورد شدت، محل و کیفت درد و هر آنچه که درد را بهتر یا بدتر می کند سوالاتی می پرسد:
در معاینه پزشک علائم مال اکلوژن و محدوده حرکتی مفصل تمپورومندیبولار را بررسی می کند.
راه های درمان سندرم مفصل گیجگاهی عبارتند از:
داروهای مسکن بدون نسخه می توانند ناراحتی مربوطه را کاهش دهند. و برای افرادی که اسپاسم عضلانی فک تحتانی را دارند، یک شل کننده عضلانی تجویز می شود.
استراحت دادن به فک، کمپرس گرم و مصرف غذاهای نرم به تسکین درد و التهاب مفصل گیجگاهی کمک می کند. استفاده از تمرینات کششی، آرامش بخش و کاهنده استرس فک نیز می تواند مفید باشد.
متوقف کردن رفتارهای تحریک آمیز همچون جویدن یخ، دندان قروچه و … یکی از مؤلفه های مهم در درمان سندرم مفصل گیجگاهی فکی است.
در صورتیکه درمان های محافظه کارانه بالا جواب ندهد و یا ضربه شدید به مفصل وارد شده باشد و بیمار درد شدیدی را تجربه کند از عمل جراحی فک برای درمان این عارضه استفاده می شود.